lllllllllllllllllllllllllW końcu lat sześćdziesiątych po otwarciu nowej Szkoły Podstawowej Nr 4 w Miłośnie w 1966 roku działała tam z dużym rozmachem artystyczna drużyna harcerska, której drużynowym był dh Wojciech Sobieszuk. W drużynie tej wychowało się liczne grono młodych instruktorów ZHP, którzy potem znacząco rozwinęli harcerstwo na terenie miasta (m.in. Andrzej Malesa, Adam Cudny, Ewa Cudna (obecnie Malesa), Irena Pasik (Sznabel), Teresa Gos (Sobieszuk), Danuta Wysocka, Anna Drężek oraz Irena Murawska (Gruszczyńska).

W 1971 roku stanowili oni całą kadrę instruktorską szczepu przy tej szkole pod dowódcą komendantów szczepu: Hanny Witanowskiej, a następnie Wojciecha Sobieszuka. Nawiązali bliską współpracę ze środowiskiem byłych Żołnierzy Batalionu AK „Zośka” , a w szczególności z druhem Stanisławem Sieradzkim „Świstem”, czego efektem była bardzo prężna kampania programowa „Bohater”, której zwieńczeniem było nadanie szczepowi imienia Andrzeja Romockiego „Morro” oraz sztandaru.

W tamtych czasach  było to niezwykłym osiągnięciem, porównywalnym z uzyskaniem imienia Szarych Szeregów przez hufiec Warszawa Mokotów. Szczep posiadał wtedy 4 drużyny zuchowe, 4 harcerskie i młodzieżowy krąg instruktorski. W 1974 roku druh Wojciech Sobieszuk został naczelnikiem miasta, a komendantem szczepu został Janusz Kawalec.

Powstanie hufca Sulejówek

Jesienią 1975 roku została dokonana reforma administracji kraju, do której dostosowano strukturę ZHP. Do tego czasu należeliśmy do hufca Otwock i chorągwi mazowieckiej. W ramach zgrupowania hufca Otwock zorganizowaliśmy pierwsze samodzielne podobozy szczepu w Jazach 1974 i Przerwankach 1975. Od 15 września 1975 roku powstał miejski hufiec Sulejówek obejmujący szczepy harcerskie przy czterech szkołach podstawowych miasta.

Komendantami byli: Elżbieta Dudzińska, Henryka Janczarek, Danuta Zbieć i Janusz Kawalec. 15 listopada 1975 odbyła się pierwsza konferencja instruktorska, która wybrała pierwszą komendę hufca: Andrzeja Malesę – komendanta, Janusza Kawalca i Jaceka Zalewskiego – zastępców, Wojciecha Sobieszuka i Adama Cudnego – członków komendy.

Pierwszym zadaniem, jakie sobie postawiono, było przeprowadzenie kolejnej kampanii „Bohater”. W jej wyniku hufiec uzyskał imię Batalionu „Zośka” oraz sztandar ufundowany przez środowisko byłych żołnierzy batalionu w dniu 16 stycznia 1977 roku.

Kolejne lata

 W następnych latach głównym kierunkiem działań była praca z bohaterem. Kolejne szczepy prowadziły kampanie programowe i zdobywały patronów ze środowisk szaroszeregowych i sztandary:

– Kompanii „Rudy” szczep działający przy Szkole Podstawowej Nr 2 w 1980 roku

– Ireny Kołodziejskiej szczep działający przy Szkole Podstawowej Nr 3 w 1983 roku

Od 1982 roku do Sulejówka został włączony były Hufiec ZHP Halinów, którego szczepy także zdobyły patronów:

– Krzysztofa Kamila Baczyńskiego – szczep w Halinowie

– Macieja Bittnera – szczep w Okuniewie.

Także inne drużyny po imponujących kampaniach programowych uzyskały prawo noszenia imienia Stefanii Grzeszczak, Krystyny Niżyńskiej i Andrzeja Samsonowicza. Corocznie odbywały się konkursy wiedzy o Bohaterze hufca, liczne rajdy i spotkania z byłymi żołnierzami Batalionu „Zośka”. Do tej pory kolejne „okrągłe” rocznice nadania hufcowi imienia są uroczyście obchodzone przez instruktorów, zuchy i harcerzy z naszego hufca.

Szczególnie istotną formą działania hufca była Harcerska Akcja Letnia i Zimowa. W momencie utworzenie hufca nie posiadaliśmy żadnego majątku, ani sprzętu obozowego. Energiczne zabiegi komendy hufca oraz pomoc władz miasta i WITPiS-u pozwoliła już w 1976 roku zorganizować pierwsze zgrupowanie obozów w Nartach z wykorzystaniem własnego sprzętu obozowego. W 1977 roku odbyły się już 3 obozy zimowe, a w organizacji akcji obozowej byliśmy najlepszym hufcem w Chorągwi Stołecznej ZHP.

W 1977 roku zorganizowaliśmy 2 zgrupowania obozów stałych w Rekownicy, kolonię zuchową przy obozie, 2 wymienne obozy zagraniczne i 2 obozy wędrowne. Od 1980 roku organizowaliśmy niezależne kolonie zuchowe korzystając z obiektów szkolnych, internatów oraz ośrodków szkoleniowych nadleśnictw. Latem 1988 roku zorganizowaliśmy aż 3 kolonie zuchowe. W kolejnych latach oferta programowa rozrastała się o kolejne formy. Obozy wędrowne, obozy drużyn i wyjazdy zagraniczne na długo weszły w nasze propozycje wakacyjne.

Szczególnie ciekawą formą wakacyjnych wyjazdów instruktorów stały się obozy wędrowne Karpatis zainicjowane przez Wojciecha Wiszowatego. Założeniem organizatorów było przejście całego pasma gór polskich od Bieszczad po Góry Wałbrzyskie. Obóz stał się wspaniałą formą integrującą młodych instruktorów przez kilkanaście lat wspólnych wędrówek.

Harcerstwo to w szczególności śródroczna działalność drużyn i gromad wspierana przez zespoły programowe hufca. Od 1993 roku przeprowadzono szereg  ogólnohufcowych imprez dla zuchów i harcerzy. Do najciekawszych form programowych należały; Rozpoczęcie Roku Harcerskeigo organizowane zawsze w rocznicę powstania Szarych Szeregów 27 września, Festiwale Kultury, Turnieje Drużyn, Manewry, Konkursy Wiedzy o Bohaterze Hufca, Igrzyska, Rajd Niepogległości i wiele innych.  Zarówno drużyny jak i Komenda Hufca aktywnie włączyły się w zbiórkę pieniędzy w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. W każdym roku od blisko 15 lat przekazując po kilkanaście tysięcy złotych ze zbiórki i licytacji organizowanych na terenie Sulejówka, Halinowa i Okuniewa.

Tak jak całe harcerstwo, tak również Hufiec ZHP Sulejówek od początku lat dziewięćdziesiatych przeżywa potężne zmiany organizacyjne spowodowane zmianami ustrojowymi w kraju, reformą szkolnictwa i problemami z finansowaniem organizacji pozarządowych. Mimo to dzięki dobrej współpracy z Urzędem Miasta Sulejówek, wsparciu 1% podatku od rodziców i przyjaciół harcerstwa, a także dużemu zaangażowaniu kolejnych pokoleń instruktorów jest największym stowarzyszeniem działającym na terenie miasta. Jest również największym organizatorem akcji letniej dla dzieci i młodzieży z Sulejówka, Halinowa i Okuniewa.

Współpraca zagraniczna

Od początku istnienia hufca współpracowaliśmy ze środowiskami Łużyckimi w Niemczech organizując prawie co roku 2 obozy wymienne w Ralbitz i Cottbus. Do dziś trwa współpraca z organizacjami górnołużyckimi, jako kontynuacja wieloletniej współpracy ze szkołą w Ralbitz. Od 1989 roku rozpoczęliśmy wymianę obozową z organizacjami skautowymi: Suomi Patriolaiset z Pori (Finlandia) oraz zachodnioniemieckimi – DPSG z Karlstadt i Wilhelmshaven oraz z CPD z Wilhelmshaven i Leer. Nasi harcerze uczestniczyli także w obozach w Bułgarii i Rosji a w ostatnich latach dzięki kontaktom Urzędu Miasta Sulejówek rozwinęliśmy współpracę z młodzieżą z Francji i Estonii. Na szczególną uwagę zasługują zagraniczne wojaże drużyn na Litwę, do Izraela, Portugalii czy na Nordkapp (Norwegia).  W tym zakresie największe zasługi mają Janusz Kawalec organizujący wymianę w ramach hufca i Piotr Nurczyk promujący wyjazdy zagraniczne drużyny.

Jednostki hufca

Oprócz drużyn i szczepów w hufcu bardzo aktywnie działały:

– zespół artystyczny pod kierunkiem Maksymiliana Sznabla (sukcesami zakończył się udział w wielu festiwalach i konkursach małych form teatralnych oraz festiwalach piosenki harcerskiej),

– Harcerski Klub Turystyczny pod kierunkiem Jacka Chmielewskiego,

– Poczta Harcerska pod kierunkiem Jacka Chmielewskiego i Adama Cudnego,

– Klub Łącznosci „Termistorek” pod kierunkiem Gerarda Orzelskiego i Tomasza Barbachowskiego.

Komendanci i odznaczenia

Komendantami Hufca byli:

Andrzej Malesa (1975 – 1977)

Janusz Kawalec (1977 – 1987)

Zofia Ratyńska (1987 – 1989)

Witold Kwiatkowski (1989 – 1990)

Andrzej Zyskowski (1990 – 1992)

Przemysław Rybarczyk (1993 – 2007)

Monika Siatecka (Ducka) (2007 -2011)

Agnieszka Drożdżyńska (Pólkowska) (2011-2015)

Łukasz Sobierajski (2015 -…)

Hufiec ZHP Sulejówek im. Batalionu „Zośka” został odznaczony:

– krzyżem za zasługi dla ZHP

– odznaką honorową miasta Warszawy „Złota Syrenka”

– tytułem Zasłużony dla Miasta Sulejówka

Nie sposób wymienić wszystkich instruktorów hufca, drużynowych, przybocznych, którzy aktywnie działali w jednostkach Hufca ZHP Sulejówek. Dzięki nim tysiące dzieci miało możliwość rozwoju fizycznego, duchowego i intelektualnego, rozwijania swoich zainteresowań, bezpiecznego spędzania wolnego czasu. Nie sposób także wyrazić nam swoją wdzięczność za zaangażowanie i odpowiedzialność w pracy instruktorskiej. Pozostaje nam jedynie podziękować i wyrazić nadzieję, że nadal zawsze na nich będziemy mogli liczyć…